سال 9، شماره 15 - ( 3-1403 )                   جلد 9 شماره 15 صفحات 23-17 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


چکیده:   (75 مشاهده)
مقدمه: پنومونیا، عفونت پارانشیم ریه است که عوامل مختلفی به شیوع آن کمک کرده‌اند. از جمله این عوامل می‌توان به استفاده گسترده از انتی‌بیوتیک‌های خوراکی قوی، مرخص کردن زودهنگام بیماران از شفاخانه، استفاده بیش از حد از انتی‌بیوتیک‌های وریدی، پیر شدن جمعیت، و بهره‌گیری گسترده از ادویه‌های تعدیل‌کننده ایمنی اشاره کرد.
مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع توصیفی-مقطعی و گذشته‌نگر بوده که بر روی 110 دوسیه مریضان مبتلا به پنومونیا که در سال 1402 به شفاخانه امام زمان شهر کابل مراجعه کرده بودند، انجام شده است. اطلاعات شامل سن، جنس، محل زندگی، عوامل مساعدکننده و سابقه فامیلی از دوسیه‌ها استخراج و ثبت گردیده و برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی استفاده شده است.
نتایج: در این تحقیق از میان 500 نفرر مبتلا، 110 نفر (22%) به پنومونیا مبتلا بودند. از این میان، 70 نفر مرد  و 40 نفر زن شناسایی شدند. شایع‌ترین گروه سنی، محدوده 45-60 سال بود. 50 نفر سابقه فامیلی منفی داشتند. شایع‌ترین عوامل مساعدکننده شامل استعمال سگرت، بستری شدن در شفاخانه و سن بالای 65 سال بودند.
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان‌دهنده ضرورت توجه بیشتر به پیشگیری از عوامل خطر قابل تغییر مانند ترک استعمال سگرت و تقویت مراقبت‌های بهداشتی برای سالمندان است. همچنین، انجام تحقیقات بیشتر با حجم نمونه بزرگ‌تر و بررسی عوامل موثر دیگر، به‌ویژه در زمینه‌های اقتصادی، محیطی و اجتماعی، برای درک بهتر شیوع پنومونیا و بهبود استراتژی‌های پیشگیری و درمان توصیه می‌شود.
متن کامل [PDF 442 kb]   (50 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.