logo
سال 9، شماره 17 - ( 9-1403 )                   جلد 9 شماره 17 صفحات 43-36 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Miri S A S. Prevalence of Hypersalivation in Patients Referred to Sina Dental Clinic in 2023. KJMS 2024; 9 (17) :36-43
URL: http://kjms.knu.edu.af/article-1-40-fa.html
میری سید احمدسروش. بررسی میزان شیوع افزایش لعاب دهن در مریضان مراجعه کننده به کلینیک دندان سینا در سال. فصلنامه علمی - پژوهشی علوم طبی. 1403; 9 (17) :36-43

URL: http://kjms.knu.edu.af/article-1-40-fa.html


دیپارتمنت پروستودونتیک، دانشکده طب دندان، پوهنتون خاتم‌النبیین‌(ص)، کابل، افغانستان
چکیده:   (15 مشاهده)
مقدمه:  لعاب دهن، یکی از عوامل حیاتی در عملکرد صحیح دهان و سیستم هاضمه انسان است. این مایع بی‌رنگ و بی‌بو که توسط غدد لعابی تولید می‌شود، نقش مهمی در حفظ سلامت دهان و دندان‌ها دارد. افزایش لعاب دهن به این معناست که تولید این مایع از حد معمول بیشتر است یا اینکه نسبت به وضعیت عادی افزایش یافته است. این پدیده ممکن است به عنوان عارضه‌ای موقت یا مشکلی مزمن شناخته شود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه به روش مطقی- توصیفی می‌باشد که از طریق توزیع پرسشنامه در کلینیک دندان سینا بین مریضان مراجعه کننده انجام شده است. اشخاص که مصاب به مرض بوده است شامل این تحقیق گردید و اشخاص که غدوات لعابی سالم داشته‌اند، در این مطالعه بررسی نشدند. پرسشنامه‌های ناقص نیز از مطالعه خارج شده است. بعد از جمع‌آوری اطلاعات، توسط 24SPSS انالیز گردید. 
نتایج: بیشترین افراد مبتلا به افزایش لعاب دهند در گروه 18-50  سال قرار دارد. مردان با 61 فیصد بیشترین تعداد را تشکیل می‌دهند و اکثریت (%70) در شهر کابل سکونت داشتند. عفونت‌های دهانی بیشترین (%29) عامل افزایش لعاب دهن را تشکیل می‌دهد. 
بحث و نتیجه‌گیری: افزایش لعاب دهان ناشی از عفونت‌های دهانی، امراض سیستمیک و خشکی دهان می‌باشد که با استفاده از مصرف آب کافی، استفاده از آب‌های خاص و مراقبت از صحت دهانی می‌توان از آن جلوگیری کرد. 
واژه‌های کلیدی: لعاب دهن، افزایش، عوامل
متن کامل [PDF 640 kb]   (13 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.