Mendeley  

Zotero  

Haidari A, Amiry G Y. Analysis of the Chemical Composition and Medicinal Applications of Shilajit in Wound Healing. KJMS 2025; 9 (18) :65-75
URL: http://kjms.knu.edu.af/article-1-60-fa.html

یکی از موضوعات مهم در جامعه امروز، ترمیم و مدیریت زخم است. باوجود پیشرفت‌هایی که در زمینه ترمیم زخم و استفاده از زخم‌پوش‌های مختلف صورت گرفته، این مسئله همچنان از چالش‌های بزرگ در مراکز صحی و بین مردم به شمار می‌رود. بسیاری از افراد به دلیل نگرانی از عوارض مواد کیمیاوی، به جستجوی راه‌حل‌های طبیعی برای درمان زخم و جراحات خویش می‌پردازند. یکی از موادی که از گذشته‌های دور مورد توجه بوده، شیلاجیت یا موملایی است. شیلاجیت یک ماده طبیعی است که به شکل رسوبات سیاه‌رنگ از میان سنگ‌های کوهستانی در مناطقی چون نپال، هیمالیا و افغانستان به دست می‌آید. این ماده که غنی از مواد معدنی، ویتامین‌ها و عناصر حیاتی می‌باشد، کاربردهای طبی متعددی دارد. در طب سنتی، از شیلاجیت برای تقویت قوای جسمانی، بهبود عملکرد استخوان‌ها، افزایش انرژی و تقویت قوای جنسی استفاده می‌شده است. مطالعات جدید علمی نشان داده است که شیلاجیت می‌تواند نقش مؤثری در تسریع ترمیم زخم داشته باشد. این تأثیر به دلیل وجود مواد آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی در ترکیب آن است که می‌تواند به کاهش التهاب و جلوگیری از عفونت کمک کند. علاوه بر این، شیلاجیت با تحریک تولید حجرات جدید پوستی و بهبود جریان خون موضعی، روند ترمیم زخم را سرعت می‌بخشد. تحقیقات روی مدل‌های حیوانی و کشت حجرات نیز تأثیر مثبت شیلاجیت را در ترمیم زخم و بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده تأیید کرده‌اند. این مطالعات نشان داده‌اند که استفاده موضعی یا خوراکی این ماده می‌تواند به بهبود زخم‌های مزمن و حاد کمک کند. در نتیجه، شیلاجیت به عنوان یک گزینه طبیعی و مؤثر در زمینه مدیریت زخم مطرح است و می‌تواند جایگزینی مناسب برای برخی از روش‌های کیمیاوی موجود باشد.